Mooi! Waar de stilte spreekt – de Nieuwe Dordtse Biesbosch

Artikel door Fleur Groeneveld

Een gebied zo open, dat het leeg lijkt. Een plek waar mensen proberen de stad te ontvluchten, terwijl dieren land proberen over te steken. De Nieuwe Dordtse Biesbosch bevindt zich in de Hania’s polder ter Dordrecht, niet enkel aangelegd om de ecologische waardes van Dordrecht the verhogen, maar ook om een plek aan te bieden aan de bewoners van het eiland om het stedelijke leven te ontvluchten. In minder dan vijf jaar is de polder getransformeerd van een agrarisch landschap naar een landschap gericht tot natuur en recreatie.

Afbeelding 1: Welkom-bord van de Nieuwe Dordtse Biesbosch (Bron: Fleur Groeneveld)

Voor jaren was de gemeente van Dordrecht opzoek naar nieuwe recreatiemogelijkheden voor haar inwoners en naar manieren om de stad en polders bet met elkaar te verbinden. Rond dezelfde tijd kwam er een nieuwe notie tot stand, die het belang van een betere verbinding tussen de Dordtse en Sliederechtse Biesbosch te verbeteren benadrukten. Dit leidde uit op de ontwikkeling van de Nieuwe Dordtse Biesbosch; een gebied wat voorheen alleen uit agrarisch land bestond en nu ontwikkeld was tot een duurzaam en veerkrachtig water systeem.

De inspiratie voor het ontwerpproces en de ontwikkeling van het gebied is grotendeels afkomstig uit Nationaal Park De Biesbosch. Het gebied heeft nu karakteristieke zoetwatergetijden, kreken en wilgenuiterwaarden, maar behoudt tegelijkertijd een polderstructuur. Deze ecologische structuren maken het mogelijk dat dieren zich vrij door het gebied kunnen bewegen, maar zij waren niet de enige organismen waaraan gedacht werd. Menselijke activiteit heeft namelijk ook een belangrijke rol gespeeld bij de ontwerpbeslissingen voor het gebied.

Afbeelding 2: Boven op de dijk onderdeel van het belangrijkste infrastructuurelement van het gebied (Bron: Fleur Groeneveld)

Het ontwerp van het gebied richt zich voornamelijk op voetgangers, fietsers en ruiters. Het belangrijkste infrastructuurelement van het gebied ligt horizontaal op de kaart en heeft een basis met drie compartimenten: een ruiterpad, een dijk met daarop een voetpad en weer beneden een fietspad. Als je over de dijk loopt, kun je ver over het landschap uitkijken en de schoonheid ervan zien. Het stelt je in staat om stil te staan ​​bij de schoonheid die een open recreatielandschap kan dragen. Het uitkijken over de wilgenuiterwaarden en kreken creëert een gevoel van rust dat moeilijk te beschrijven is. Het is dit gevoel dat mensen vaak zoeken wanneer ze naar het gebied komen, om even aan de stad te ontsnappen voor een moment van stilte.

De Nieuwe Biesbosch van Dordrecht biedt mensen echter de mogelijkheid om nog meer in contact te komen met de natuur en hun thuissituatie achter zich te laten. Aan weerszijden van de dijk lopen twee hoofdwandelpaden die direct door de natuurgebieden lopen. Het ene is meer een waterpad, een soort metalen steiger. Het maakt het mogelijk om dicht over het water te lopen, met interactie tussen verschillende kleine eilandjes in de uiterwaarden. De andere kant bevat een pad door een ruig rietveld, met riet dat tot ooghoogte komt. Het stelt mensen in staat om erin te verdwalen, zich onder te dompelen in een gevoel van afzondering, alsof de stad en hun problemen ver achter hen liggen.

Figuur 3 & 4: Links laat een pad over de uiterwaarden zien, terwijl rechts een pad door het ruige rietveld laat zien (Bron: Fleur Groeneveld)

Persoonlijk is de Nieuwe Biesbosch van Dordrecht een van mijn favoriete plekken in Nederland. Opgegroeid in een aangrenzende polder in Dordrecht, heb ik de ontwikkeling van Hania's polder van dichtbij meegemaakt. Waar ik eerst vreesde voor het verlies van haar karakter, kan ik inmiddels enorm gaan genieten van het nieuw ontwikkelde gebied. Het is voor mij een plek waar ik tot rust kan komen en kan nadenken wanneer het leven even te veel wordt. Starend over het water ervaar ik altijd een immense rust. De stilte van het landschap stelt me in staat om gewoon na te denken en te ademen.

De Nieuwe Biesbosch van Dordrecht laat zien hoe een recreatielandschap niet opzichtig of centraal gelegen hoeft te zijn, maar ook de vorm kan aannemen van een open natuurlandschap. Een landschap waar je echt tot rust kunt komen en tot jezelf kunt komen. Het laat ook zien hoe natuur en recreatiegebieden in elkaar kunnen overvloeien en elkaar tegelijkertijd kunnen versterken, waardoor mensen op een persoonlijk niveau met de natuur kunnen interacteren. In de stille omhelzing van de Nieuwe Biesbosch van Dordrecht worden we eraan herinnerd dat soms de krachtigste plekken juist die plekken zijn die ons gewoon laten zijn.