Column door Nienke Schaars en Gerben Hartgerink.
Het symposium over Virtual Landscapes bracht ons op drie manieren de virtuele wereld in. Allereerst via een app, waarin het ‘echte’ landschap en het virtuele samensmolten. Daarna zagen we angstvallig toe wat de invloed van de virtuele wereld kan zijn op menselijke emoties. Afsluitend bracht een handgemaakte maquette, de wereld in het klein, tot leven. Wat heeft nou meerwaarde, de wereld in een notendop of een allesomvattende werkelijkheid in de computer?
Afbeelding 1: Op tijdreis in Nederland (The Missing Link)
Neelson Witte trapte af, hij werkt bij een bedrijf wat historisch onderzoek koppelt aan kaarten waarmee ze de plaatsen proberen te reconstrueren. Archeologische, historische en cartografische kennis wordt gekoppeld aan moderne technieken. Deze reconstructies worden vervolgens in een app gezet waarmee de gebruiker een streetview van verschillende tijdsperiodes in het verleden kan bekijken. (Toen de koetsen van Google nog rondreden om foto’s te maken van de omgeving). Deze App heet TimeTravel en vormt een tijdreis door plekken als Katwijk aan Zee, Boxmeer en Amsterdam. Een nieuwe, toegankelijke, manier van het bewaren en ervaren van erfgoed.
Afbeelding 2: Virtuele duisternis; eng?
Het idee van een virtuele gamewereld is dat mensen zich laten meeslepen in het virtuele verhaal. Met muziek en duisternis worden enge situaties nagebootst, maar het onderzoek van Joske Houtkamp toont aan dat mensen veel minder bang zijn in een virtuele wereld, dan in het echt. Dit komt omdat de deelnemer aan de virtuele wereld nooit echt persoonlijke gevolgen ondervindt van de gebeurtenissen die zijn virtuele personage meemaakt. Hoewel deelnemers zich in meer of mindere mate identificeren met hun virtuele personage, blijven ze gedistantieerd. De eerste verklaring daarvoor is de ontbrekende persoonlijke gevolgen, een andere verklaring is dat mensen die gamen altijd zo gefocust zijn op doelen en taken, dat ze de virtuele omgeving niet zo in zich opnemen, dus dat duisternis, het ontnomen vermogen om niet ver te kijken, dan niet zoveel uitmaakt.
Afbeelding 3: Realistische virtualiteit
Jolanda de Jong kwam vertellen over haar fascinatie voor maquettes, wat in eerste opzicht niet iets lijkt wat te maken heeft met Virtual Landscapes. Zij heeft namelijk haar masterscriptie geschreven over de meerwaarde van maquettes binnen de landschapsarchitectuur. Een fysieke maquette lijkt een beetje ouderwets, aangezien het tegenwoordig steeds makkelijker wordt om virtuele modellen te maken. Het maken van virtuele modellen is secuurder in het meten van bijvoorbeeld waterstromen, en het bouwen gaat bovendien ook nog eens veel sneller. Toch pleit Jolanda voor de meerwaarde van fysieke modellen; ze inspireren en helpen ontwerpers om te testen, makkelijker te communiceren en zo te inspireren. Nu heeft zij een maquette tot leven gebracht door tuinkers te laten groeien, waterstromen toe te voegen en poppetjes in het veld te zetten, om zo een fysiek, tastbaar en virtueel landschap te scheppen. Bovendien heeft zij met de hulp van de computer natuurgeluiden en bewegende mensen toegevoegd waardoor het landschap nog verder tot leven werd gebracht.
Zoals je ziet zijn er vele manieren om het virtuele landschap te ontdekken. Zo kan de virtuele wereld een extra dimensie geven aan onze fysieke wereld. Onze emoties kunnen ook beïnvloedt worden door het virtuele, iets wat niet daadwerkelijk aanwezig is kan ons wel angst in boezemen. Het virtuele landschap hoeft echter helemaal niet ontastbaar te zijn, bewijst Jolanda met haar abstractie van de werkelijkheid, haar maquettes vormen hele eigen, virtuele landschappen. Het symposium vond plaats op 14 maart 2017, als deel van de themaperiode Virtuele Landschappen, als samenwerking van BuitelHucht en TOPOS.
Bronnen:
Afbeelding 1: https://the-missinglink.nl/wp-content/uploads/2016/04/TML-Katwijk-Brittenburg-ansichtkaart-A6-HR-874×423.jpg
Afbeelding 2:https://i.ytimg.com/vi/OeGXnnS3EHg/maxresdefault.jpg
Afbeelding 3: masterscriptie Jolanda de Jong
Link naar een van de onderzoeken van Joske Houtkamp: Effects of personal relevance and simulated darkness on the affective appraisal of a virtual environment: https://peerj.com/articles/1743/
Foto’s van het symposium: https://www.facebook.com/events/247194332392229/?active_tab=discussion
maart 24, 2017